Heel lang geleden waren branden een onvermijdelijk onderdeel van het leven in de stad. huizen waren vooral van hout, er werd gekookt op houtgestookte fornuizen en de huizen stonden dicht naast elkaar. Een brand had zo direct enorme gevolgen, mede omdat het blusmateriaal primitief was. De grote brand van 1868 legde enkele tientallen huizen in de Voorstad in de as, waarbij o.a. de smederij van Van Heerde verloren ging en hij na de brand geen vergunning meer leek te krijgen voor hervestiging van zo'n brandgevaarlijk bedrijf.

In 1970 was er gedurende een groot deel van het jaar een pyromaan actief in Vollenhove. Aan branden was men wel gewend: de vele rietgedekte boerderijen op het ambt, 'Landveno', waren brandgevaarlijk met bijvoorbeeld een onweer en in de naastgelegen hooibergen trad regelmatig hooibroei op. Het uitrukken van de vrijwillige brandweer vanuit het voormalige koetshuis van Oldruitenborgh bracht elke keer veel mensen op de been, gewaarschuwd door het oorverdovende lawaai van de sirene. De brandweerauto werd dan ook gevolgd door een hele stoet auto's, brommers en tenslotte fietsen van de 'ramptoeristen'. Het jaar 1970 verliep voor 'de rode haan' echter heel anders.

'Vollenhove bezorgd na mysterie-branden', kopte de 'Steenwijker' van dinsdag 26 mei 1970. Eronder een foto van mensen, die stonden te kijken naar de trieste puinhoop van wat daarvoor het bedrijf en de woning van timmerman/aannemer IJspeert was, in de Visschersstraat. Het huis van de buren, familie Spit, bleef gelukkig gespaard. Mevrouw Spit, de buurvrouw, ontdekte de brand. In allerijl was de oude moeder uit huis gehaald. Men vond een onderkomen aan de overzijde bij Bakker Bron. Groenteboer Janssen en de heer De Lange waarschuwden de brandweer. Mede dankzij hun optreden kon een ergere brand voorkomen worden.

De ingeschakelde recherche tastte omtrent de oorzaak in het duister. Kortsluiting bleek uitgesloten te kunnen worden. IJspeert draaide 's avonds altijd de hoofdschakelaar om en ook de zekeringen bleken nog volledig intact.

Het bleef in die dagen niet bij deze ene brand in de Visschersstraat. Kort tevoren was in de Bisschopstraat al het boerderijtje van Wimpie de Keuter (Westhuis) in de as gelegd - toen overigens vooral in gebruik als hooiopslagplaats! Ik kan me dat nog goed herinneren: ik werd 's nachts wakker van een onbekend geluid en zag het schijnsel van de hoog oplaaiende vlammen afgetekend op de muur van mijn slaapkamer (één straat verder). Dus snel de familie wakker gemaakt en - uiteraard - naar de plek van de brand!

Ook de timmermanswerkplaats van Driezen in de Kerkstraat (nu staan op die plek nieuwe huizen) brandde totaal af, en een kippenfokkerij aan De Voorst (nu caravanstalling). Er begon een zekere angst onder de bevolking te ontstaan en sommigen wezen direct een vinger in de richting van bepaalde personen. Iedereen, die 's nachts over straat zwierf, werd als verdacht beschouwd. De dader is echter nooit achterhaald. Gelukkig hielden zijn activiteiten op zeker moment op.

In de jaren daarna viel vooral het afbranden van "de Nopriet" op, het bedrijf dat aan de overkant van het Vollenhoverkanaal rietmatten produceerde en daarvoor grote bergen riet op het terrein had liggen. Die brand bleek te zijn aangestoken door spelende kinderen. Tot honderden meters van de brand moesten rieten daken in Vollenhove nat gehouden worden om te voorkomen dat brandende rietdeeltjes, door de wind meegenomen, een nieuwe brand zouden veroorzaken. Verder was er het afbranden van de Martinusschool, ook door een 'kwajongen' in de fik gestoken....

In 1979 was er een grote brand aan De Voorpoort, in de meubelzaak van Cees Klappe - overigens niet veroorzaakt door de pyromaan uit 1970, die nooit gepakt werd. Het pand werd volledig in de as gelegd en op die plek werd pas vele jaren daarna een nieuw pand gebouwd, toen een kledingzaak, nu een appartementengebouw.

Al vele jaren klinkt bij brand niet meer het geluid van de sirene, maar worden de brandweervrijwilligers 'stil' gealarmeerd. Gelukkig lijkt ook het aantal (grote) branden in onze omgeving afgenomen. Met de ingebruikname van een nieuwe ultramoderne brandweerkazerne op het industrieterrein aan de rand van Vollenhove in 2005 is het zien van een uitrukkende brandweerauto voor de inwoners van de stad voorgoed verleden tijd. De 'oude' brandweerkazerne werd verbouwd tot Stadsmuseum CHC Vollenhove.