PATS 1950-2023 - hier in 2015Teun (voluit: Teunis) Schuurman werd op 3-9-1950 geboren in Vollenhove. Hij was trots op zijn afkomst, vele generaties vissers in Vollenhove. Hij volgde daar de lagere school, ging 2 jaar naar de HBS in Emmeloord en haalde vervolgens na 3 jaar op de ULO in Vollenhove zijn diploma. Hij ging direct – in 1967 – aan de slag bij het Waterloopkundig Laboratorium, 3 kilometer verderop in de Noordoostpolder. In de periode 1971-1972 vervulde hij zijn dienstplicht als sergeant bij een TLV-onderdeel van 47painfbat in Havelte. Na werk aan diverse fysieke modellen (enkele nog te zien in het monument Waterloopbos), en uiteindelijk veel werk op de computer, vertrok het lab naar Delft en ging Teunis door als ZZP-er onder de naam PATS Graphics Design, tot 2016. Ontwerpen en tekenen had hij ook al veel in en voor Vollenhove gedaan, als lid van de wagenbouwgroep Pomponius en maker van logo’s voor het corso. PATS betekent overigens Per Adres Teun Schuurman en werd zijn bijnaam. Fietsen was zijn grote hobby, vanaf 1979 tot 2008 gecombineerd met reizen – vooral in Amerika waar hij per fiets 40 staten bezocht. Hij fietste met een vijftal fietsmaten op diverse plekken in Nederland, België en Frankrijk waaronder Alpe d’Huez, in de periode 1995-2004.

Na het vertrek van het Waterlab bleef Teunis gewoon in hetzelfde gebouw werken, tot hij en anderen het in januari 2021 moest verlaten omdat het een hotel moest worden. Dat had nogal wat voeten in de aarde: inmiddels had Teunis, sinds hij in 2006 in contact kwam met Brenda Gibbs, een grote hoeveelheid papier verzameld – en dat kon niet allemaal mee naar zijn huis in Vollenhove. 

In 2006 brak een heel andere fase aan in zijn leven. Door het contact met de Canadese Brenda Gibbs ging hij zich verdiepen in het lot van haar oom, die als vliegenier omkwam bij een crash in de Tweede Wereldoorlog, en in Vollenhove begraven ligt. Daar liggen ook collega’s van Jack, en Teunis wilde hun verhaal weten en aan de wereld vertellen. Uiteindelijk werd dat het verhaal van alle neergekomen vliegtuigen en hun inzittenden in een gebied van 50 bij 50 mijl met de Noordoostpolder als centrum.

Hij is er bijna 17 jaar mee bezig geweest, 6155 dagen volgens eigen zeggen op zijn zeer omvangrijke website die hij tot 12 januari heeft bijgehouden. Het was zijn dagelijks werk. Hij was zeer nauwgezet, gaf op zijn website precies aan wat zijn bronnen waren, waar er twijfel was en wat hij nog wilde weten of hebben. Hij correspondeerde via e-mail en belde met overlevenden, nabestaanden, ex-militairen en allerlei instanties over de hele wereld. Ik kan me herinneren dat we een door hem beschreven voorval bespraken, waarbij een onduidelijkheid aan het licht kwam over een opgelopen verwonding. Direct belde hij de betrokkene in Canada, die bijna 100 was maar wel uitsluitsel kon geven. Een maand later was die overleden… Wanneer hij weer een belangrijk puzzelstukje had gevonden belde hij me trots op.

Het mocht allemaal niet teveel kosten en dus was PATS creatief. Hij belde voor 2 cent per minuut naar de VS en Canada, en schakelde anderen in om gebruik te maken van de eerste 5 gratis aanvragen uit bepaalde militaire databases in het buitenland.

Hij puzzelde zaken uit die anderen niet op konden lossen – of uit gemakzucht te snel loslieten. Hij bleef fanatiek doorzoeken. Taai was zijn strijd tegen de stichting ‘Ongeland’ die op ‘zijn’ terrein informatieborden plaatste met honderden spelfouten, verkeerde datums en locaties. Uiteindelijk won hij in oktober 2022, in de Noordoostpolder tenminste. Lang heeft hij hiervan niet kunnen genieten. Hij hield overigens in eerste instantie helemaal niet van publiciteit, maar zag op enig moment in dat door het juiste verhaal in de krant en voor de radio er uiteindelijk meer belangstelling bij het grote publiek ontstond voor al die omgekomen vliegeniers. Zijn nalatenschap bestaat uit de soms zeer gedetailleerde informatie van de bijna 2000 vliegeniers van ruim 300 vliegtuigen, gepubliceerd op zijn website. Verder enkele folders die hij liet maken over degenen die in Vollenhove en rondom begraven zijn.

Hij heeft mij geholpen bij mijn artikel over WO2 in Vollenhove en onderzoek gedaan naar de Canadese militairen die Vollenhove bevrijd hebben. Samen hebben we nog een paar interviews gedaan en hij heeft alle artikelen op mijn site over de oorlog zeer kritisch van commentaar voorzien – hetwelk ik uiteraard allemaal overnam.

Op 28 januari 2023 is hij overleden. Maar het resultaat van zijn levenswerk blijft hopelijk beschikbaar voor iedereen – zie www.teunispats.nl