De landpoort van de Stad Vollenhove leeft voort in de straatnaam Landpoortsteeg, die loopt binnen het oorspronkelijke gebied van de Stad vanaf de landpoort zuidwaarts, tot de Groenestraat. Daarnaast is ook de naam Voorpoort afgeleid van deze landpoort: daar werd oorspronkelijk de verzameling huizen 'voor de poort' mee bedoeld, buiten de Stad langs de 'grindweg' richting het oosten, ook wel Voorstad geheten. Tot 1963 was het de naam van de straat binnen de bebouwde kom (globaal tot de huidige rotonde), vanaf die tijd was het in de volksmond vooral de naam van het plein dat ontstond ten westen van de voormalige landpoort. In het spraakgebruik van de bevolking blijft de landpoort genoemd in het begrip 'de poorte rond': een wandeling Bisschopstraat - Kerkstraat - Bentstraat enzovoorts, ooit een geliefd avondlijk tijdverdrijf voor verliefde stellen.
In de privilegiebrief van David van Bourgondië van 1492 worden de verschillende poorten van Vollenhove genoemd: van het westen de stad zuid omgaande de Voorstpoort aan de grachten van het slot, de Bentpoort, de Landpoort en Voskenpoort.
Op verzoek van het schoenmakersgilde wordt in 1665 aan iemand toegestaan de Landpoort op zijn kosten tot woning in te richten voor 6 jaren tegen een jaarlijkse canon.
Bij een verkoop van een huis en weer in 1718, staande naast de Landpoort, wordt gezegd, dat dit pand bezwaard is met de halve boog die van oudsher tot de Landpoort behoorde, even voor de poort gelegen.
De Magistraat had in 1760 aan Jan ten Napel vergund de grond tussen zijn huis en stadsgracht te gebruiken, waar tegenover hij op zich neemt de rikkingen, leuningen en hekken van de Landpoort tot aan zijn huis te zullen onderhouden. Deze Jan ten Napel (<1710-1763) was vermoedelijk de uitbater van de herberg net buiten de poort, later logement Van Smirren / hotel Van de Veen. Hij had zowel aan de noord- als zuidkant van de weg percelen land.
In de Landpoort was een aanplakbord, genoemd in 1787.
De gemeenteraad besloot 23 juli 1820 de Landpoort te herstellen in verband met de komst van de Kroonprins.
Aan Gedeputeerde Staten werd op 24 december 1836 machtiging gevraagd om de Landpoort af te breken en de opbrengst te bestemmen voor verbreding van de haven. De afbraak werd op 17 februari 1837 verkocht aan het Dijkdistrict voor 425 oude zeepalen. Hout, ijzerwerk en pannen bleven aan de gemeente. De windwijzer werd op 18 juli 1858 verkocht aan het armhuis, waar hij op de schuur geplaatst werd. Schuur en windwijzer zijn sindsdien verdwenen.
Aan het Hervormd Armbestuur werd op 12 december 1854 toegestaan het uitdiepen van de stadsgracht van het Goor tot de brug bij de gewezen Landpoort. Later hadden de stadsgrachten geen zin meer. Ze werden in 1921 gedempt met grond uit de binnenhaven die toen werd uitgediept.
Bij rioleringswerkzaamheden in augustus 1953 aan de Voorpoort stootte men op 2 meter diepte op een duiker. Aan weerskanten vond men resten van een dikke muur tot op meer dan 3 meter diepte. Ook vond men een duim in de muur.
In 1963 werd ook het gebouw dat aan de noordkant direct naast de poort had gestaan, en mogelijk deel heeft uitgemaakt van het poortgebouw, gesloopt om plaats te maken voor het huidige winkelplein. Volgens sommige mensen zaten aan dit gebouw, naast het café van Jan Boes dat ook werd gesloopt, nog de duimen waar de poortdeuren op hadden gedraaid.
Aan de zuidkant van de weg, het huidige plein, begon men in 1997 met het bouwen van een winkel en appartementencomplex. In de bouwput is nog gezocht naar overblijfselen van de Landpoort, en de fundamenten werden gevonden.
